قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ(ع) إِنَّمَا فَرَضَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى النَّاسِ مِنَ الْجُمُعَةِ إِلَى الْجُمُعَةِ خَمْساً وَ ثَلَاثِينَ صَلَاةً فِيهَا صَلَاةٌ وَاحِدَةٌ فَرَضَهَا اللَّهُ فِي جَمَاعَةٍ وَ هِيَ الْجُمُعَةُ وَ وَضَعَهَا عَنْ تِسْعَةٍ عَنِ الصَّغِيرِ وَ الْکَبِيرِ وَ الْمَجْنُونِ وَ الْمُسَافِرِ وَ الْعَبْدِ وَ الْمَرْأَةِ وَ الْمَرِيضِ وَ الْأَعْمَى وَ مَنْ کَانَ عَلَى رَأْسِ فَرْسَخَيْن.

امام باقر (ع) فرمودند : همانا خداى عز و جل از جمعه تا جمعه ديگر سى و پنج نماز بر مردم فرض کرده است که يک نمازش را واجب کرده به جماعت باشد و آن نماز جمعه است که نه صنف را از آن معاف کرده: کودک، پيرمرد، ديوانه، بنده، زن، بيمار، کور، هر که دو فرسخ و زياده دور است.

منبع: تسنيم